جنگل سیاه

هیچ همین .

سی یازده بیست و یک

در نهایت هیچ چیزی اونقدر اهمیت نداره .. 

در نهایت فقط سکوت میکنی .. 

در نهایت ما از رنج هامون یاد میگیریم بزرگ میشیم و چقدر اندوهگین هست برا من ..

-

تو همه این مدتی ک گذشته برا من اینطوری شده که دیگه آدمارو آدم های قبلن هارو با خاطره های خوب و حتی بدی که ازشون دارمقبول کنم همه اون اتفاقایی ک افتادن رو .. میدونی بعضی وقتا باید خیلی چیزا اتفاق بیوفته تا ماهیت و واقعی بودن آدمارو بفهمیم 

حتی اگه اون اتفاقا برات خوشایند نباشه.. اگه اون اتفاقا نمی افتاد تو ساعت های بیشتر و روز های بیشتر با اون آدما وقت میگذروندیبدون اینکه بفهمی نقابشون رو .

آدما همیشع منو شگفت زدم میکنن و میدونم باز هم اتفاق میوفته.

بی خیال آدم ها .. همیشه هستن ولی خب تو میتونی آگاه تر باشی دیگه :)))

-

 

ولی همیشه تیکه تلخِ قصه آخره
پرنده عقاب شکار و کوه و دامنه
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان